3 ქართული კერძის რეცეპტი, რომლებიც საახალწლო სუფრაზე აუცილებლად უნდა გქონდეთ - რჩევები კულინარისგან - Gemrielia.ge

3 ქართული კერძის რეცეპტი, რომლებიც საახალწლო სუფრაზე აუცილებლად უნდა გქონდეთ - რჩევები კულინარისგან

რო­გორ უნდა გა­მო­ი­ყუ­რე­ბო­დეს თქვე­ნი სა­ა­ხალ­წლო სუფ­რა, რა სას­მე­ლე­ბით შე­გიძ­ლი­ათ შეხ­ვდეთ ვირ­თხის წელს და რო­მე­ლია ის სამი კერ­ძი, რაც აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა მო­ამ­ზა­დოთ 2020 წლის­თვის - ექ­სკლუ­ზი­ურ რე­ცეპ­ტებს AMBEBI.GE-ს მკი­თხველს უზი­ა­რებს "კუ­ლი­ნა­რი­უ­ლი ექ­სპე­დი­ცი­ის" ხელ­მძღვა­ნე­ლი ქეთი კვი­ჭი­ძე.

"სა­ა­ხალ­წლო სუფ­რა აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა იყოს სა­დღე­სას­წა­უ­ლო, ფე­რა­დი და ბრჭყვი­ლა. ეს ერ­თგვა­რი რი­ტუ­ა­ლია და პა­ტივს მი­ვა­გებთ ახ­ლად შე­მობ­რძა­ნე­ბულ წელს. ძვე­ლად ხალ­ხს სჯე­რო­და, რო­გორც დახ­ვდე­ბო­და ახალ წელს, ისე­თი წელი ექ­ნე­ბო­დათ, ამი­ტომ რაც შე­იძ­ლე­ბა ბა­რა­ქი­ა­ნი სუფ­რა უნდა გა­ე­შა­ლათ.

 

 

- რო­მე­ლი სა­ხე­ო­ბის ხილი უხ­დე­ბა სა­დღე­სას­წა­უ­ლო სუფ­რას?

- ხილი სე­ზო­ნუ­რად რაც მო­ი­პო­ვე­ბა ის უნდა გვქონ­დეს. ყვე­ლა ქვე­ყა­ნა­ში სხვა­დას­ხვაა, ჩვენ­თან ძი­რი­თა­დად ვაშ­ლი, ფორ­თო­ხა­ლი, მან­და­რი­ნი, კა­რა­ლი­ო­კი, ბრო­წე­უ­ლი და ყუ­რძე­ნი, რო­გორც ქარ­თუ­ლი მი­წის სიმ­ბო­ლო.

 

- რამ­დე­ნად მი­სა­ღე­ბია ამ დროს ბევ­რი გა­ფორ­მე­ბა სუფ­რა­ზე - ნივ­თე­ბი, სუ­ვე­ნი­რე­ბი, რო­მელ­თაც საკ­ვე­ბი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა არ აქვს?

- ძვე­ლი დრო­ი­დან სუფ­რას ამ­კობ­დნენ სხვა­დას­ხვა ნივ­თე­ბით და აფორ­მებ­დნენ მას. სა­ქარ­თვე­ლო­ში სხვა­დას­ხვა რე­გი­ონ­ში სხვა­დას­ხვა გა­სა­ფორ­მე­ბე­ლი იყო მი­ღე­ბუ­ლი. ზოგს აცხობ­დნენ კი­დეც. მა­გა­ლი­თად, ფშავ-ხევ­სუ­რეთ­ში "ბე­დის გო­გას" აცხობ­დნენ.

ახალ წელს (14 იან­ვარს ახა­ლი სტი­ლით) „წელ­წა­დის“ შე­სახ­ვედ­რად, ფშავ­ლე­ბი წინა დღეს ემ­ზა­დე­ბი­ან და ამ დღეს „ლი­ტა­ნი­ა­დღეს“ უწო­დე­ბენ. სა­ღა­მოს ვახ­შმის­თვის დი­ა­სახ­ლი­სი იწყებს მზა­დე­ბას, ქა­დებს გა­მო­ა­ცხობს, ხინ­კლის ფარშს და ცომს მო­ამ­ზა­დებს, ხა­ჭა­პუ­რებს და­ა­ცხობს. ახა­ლი წლის დად­გო­მამ­დე ბე­დის­კვე­რე­ბის ცხო­ბას და­ი­წყებს. კვე­რი ხორ­ბლის ფქვილ­ზე და წყალ­ზე მო­ზე­ლი­ლი ცო­მის­გან ცხვე­ბა და ადა­მი­ა­ნის თა­ვის და კის­რის ფორ­მა აქვს.

ერთ-ერთი ბე­დის კვე­რი და­ნარ­ჩე­ნებ­ზე ხუთ­ჯერ დი­დია, მრგვა­ლი ფორ­მა აქვს, მზის სიმ­ბო­ლოა და "გო­გას" უწო­დე­ბენ. თი­თო­ე­ულ ბე­დის­კვერ­ზე „სა­თავ­ნო“ ნი­შა­ნია დას­მუ­ლი, რო­მე­ლიც პატ­რო­ნის შრო­მა-საქ­მი­ა­ნო­ბის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლია: მე­ცხვა­რი­სას ცხვრის ფარა, მეძ­რო­ხი­სას - ძრო­ხა, გუთ­ნის­დე­დი­სას - სახ­რე, პუ­რის თავ­თა­ვი და სხვა.

 

"გო­გა­ზე" შუ­ა­ში ჯვარს ჩა­მო­უს­მე­ვენ და ოთხ ნა­წი­ლად გა­ყო­ფენ, შემ­დეგ ხის სა­ვარ­ცხლით წერ­ტი­ლე­ბად და­ხა­ტა­ვენ „სა­თავ­ნო“ ნიშ­ნე­ბად. თი­თო­ე­ულ ნა­წილ­ში ჩა­ი­ფიქ­რე­ბენ, ოჯახ­ზე, ბა­რა­ქა­ზე, ბედ­ზე, სა­ქო­ნელ­ზე, სამ­შობ­ლო­ზე და ა.შ.

კვე­რის გა­მო­ცხო­ბის დროს, ყვე­ლა­ნი თა­ვი­ანთ ბე­დის კვე­რებს გუ­ლის ფან­ცქა­ლით ელო­დე­ბი­ან, რად­გა­ნაც ხალ­ხის რწმე­ნით, ვისი ბე­დის კვე­რიც აფუვ­დე­ბა, ის სამ­ზე­ო­ში იმა­ტებს და ბედ­ნი­ე­რიც იქ­ნე­ბაო. ბე­დის კვე­რი თუ ჩა­ი­თუთ­ქა, ცუ­დია და ეს პატ­რო­ნის უბე­დო­ბის ნი­შა­ნი­აო.

ხა­ტი­დან დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლებს მეკვლე მოყ­ვე­ბათ, დი­ა­სახ­ლი­სი მეკვლეს ხვდე­ბა თაფლს და ერ­ბოს აჭ­მევს და "გო­გას" მი­არ­თმევს. მეკვლე ზღურ­ბლზე კვერს შე­ა­გო­რებს და თუ ბე­დის კვე­რი წაღ­მა და­ე­ცე­მა, იმ წელს კარ­გი ბედი ექ­ნე­ბა ოჯახს. მეკვლე და­ი­ლო­ცე­ბა შემ­დე­გი სი­ტყვე­ბით - 'შე­მოვ­დგი ფეხი, გწყა­ლობ­დეთ ღმერ­თი, ფეხი ჩემი, კვა­ლი ან­გე­ლო­ზი­სა…"

 

- გაგ­ვა­ცა­ნით 3 გა­მორ­ჩე­უ­ლი კერ­ძის რე­ცეპ­ტი, რომ­ლე­ბიც ახა­ლი წლის სუფ­რა­ზე აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გვქონ­დეს და სა­სურ­ვე­ლია თა­ვად მო­ვამ­ზა­დოთ...

 

 

- სა­ერ­თოდ, ქარ­თუ­ლი კუ­ლი­ნა­რია ნიგვზი­ა­ნი კერ­ძე­ბი­თაა ცნო­ბი­ლი, თა­ნაც თაგ­ვის წელი მო­დის და მას უნდა ვა­სი­ა­მოვ­ნოთ. ეს, ჩვენ ქარ­თვე­ლებს, ნამ­დვი­ლად არ გაგ­ვი­ჭირ­დე­ბა... გთა­ვა­ზობთ რამ­დე­ნი­მე რე­ცეპტს სა­ქარ­თვე­ლოს რე­გი­ო­ნე­ბი­დან, რომ­ლებ­შიც ნი­გოზს და თხილს გა­მო­ვი­ყე­ნებთ.

 

გუ­რუ­ლი სა­ცი­ვი

მოვ­ხარ­შოთ ინ­და­უ­რი, მო­ხარ­შუ­ლი ხორ­ცი ამო­ვი­ღოთ ბუ­ლი­ო­ნი­დან დავ­ჭრათ სა­შუ­ა­ლო­ზე პა­ტა­რა ნაჭ­რე­ბად, მა­რი­ლი მო­ვა­ყა­როთ და ღუ­მელ­ში შე­ვა­წით­ლოდ.

ბუ­ლი­ონს მოვ­ხა­დოთ ზე­მო­დან ცხი­მი და თა­ვი­სი­ვე ცხიმ­ში მოვ­შუ­შოთ დაჭ­რი­ლი 3/ 4 თავი ხახ­ვი, კარ­გად შე­ვა­წით­ლოთ 4 კბილ ნი­ორ­თან ერ­თად.

 

 

გა­ვა­ტა­როთ ნა­ხე­ვა­რი კილო ნი­გო­ზი, და­ვუ­მა­ტოთ 2 ჩაის კოვ­ზი უცხო სუ­ნე­ლი, 2 ჩაის კოვ­ზი ხმე­ლი ქინ­ძი, 2 ჩაის კოვ­ზი ზაფ­რა­ნა (ყვი­თე­ლი ყვა­ვი­ლი ), 3/4 ცალი დაფ­ქუ­ლი მი­ხა­კი, 1 ჩაის კოვ­ზი და­რი­ჩი­ნი, 1 ჩაის კოვ­ზი დაფ­ქუ­ლი წი­თე­ლი წი­წა­კა, მა­რი­ლი გე­მოვ­ნე­ბით. მო­შუ­შულ ხახვთან ერ­თად და­ვი­წყოთ ნიგვზის ზელა და ზე­თის გა­მოყ­ვა­ნა. ზეთი რომ გა­მო­უ­ვა, გა­დავ­წუ­როთ და გა­და­ვი­ნა­ხოთ ცალ­კე ჭურ­ჭელ­ში.

ნიგვზის მასა კა­რა­მე­ლი­ზე­ბულ ხახვთან ერ­თად გავცრათ სა­ცერ­ზე თუ გვინ­და წმინ­და მასა მი­ვი­ღოთ. შემ­დეგ, და­ვას­ხათ ნელ-ნელა 10 ჩაის ჭიქა გა­და­წუ­რუ­ლი ბუ­ლი­ო­ნი, ცე­ცხლზე შევ­დგათ და ვუ­რი­ოთ. წა­მო­დუ­ღე­ბას და გუ­რუ­ლე­ბი რო­გორც იტყვი­ან - ურ­წყუ­ლის (ზე­ვი­დან ყვი­თე­ლი ცხი­მი) მოგ­დე­ბას და­ვე­ლო­დოთ. წა­მო­დუ­ღე­ბუ­ლი მასა და­ვას­ხათ ლან­გარ­ზე დაჭ­რილ ინ­და­ურს, ოდ­ნავ რომ შეგ­რილ­დე­ბა მო­ვას­ხათ 1 სუფ­რის კოვ­ზი თეთ­რი ღვი­ნის ძმა­რი და ნიგვზის ზეთი.

მი­ირ­თვით რო­გორც ცხე­ლი, ასე­ვე ცივი. განაგრძეთ კითხვა