რა დანიშნულება აქვს შობის სანთელს, რომელსაც სარკმლის წინ ვანთებთ - დეკანოზის პასუხი - Gemrielia.ge

რა დანიშნულება აქვს შობის სანთელს, რომელსაც სარკმლის წინ ვანთებთ - დეკანოზის პასუხი

შო­ბის დღე­სას­წა­უ­ლი ეს არის დღე, რო­დე­საც იშვა და კა­ცობ­რი­ო­ბას ხორ­ცი­ე­ლად მო­ევ­ლი­ნა გან­კა­ცე­ბუ­ლი უფა­ლი - იესო ქრის­ტე.

 

„მთე­ლი სამ­ყა­რო დუმს ამ სა­ი­დუმ­ლო­თა სა­ი­დუმ­ლოს ხილ­ვით, მა­რა­დი­სო­ბა მო­ვი­და დრო­ში, რომ დრო­ში მყოფ­ნი მა­რა­დი­სო­ბა­ში შე­სუ­ლიყ­ვნენ. ღვთა­ებ­რივ­მა ყრმამ თა­ვი­სი შო­ბით ხელ­მე­ო­რედ გვშვა ყვე­ლა­ნი მადლსა და უკ­ვდა­ვე­ბა­ში“, - ბრძა­ნებს წმინ­და ანა­ტო­ლი ოპ­ტე­ლი...

 

პეტ­რე გი­ორ­გა­ძე, დე­კა­ნო­ზი:

 

- იხ­მია რა აკ­რძა­ლუ­ლი ხის ნა­ყო­ფი ადამ­მა და და­მარ­ცხდა, ამ და­მარ­ცხე­ბით მან და­კარ­გა ბა­ტო­ნო­ბა, მე­ფო­ბა ხი­ლულ სამ­ყა­რო­ზე - ის ბო­როტ­მა მი­ი­ტა­ცა, მაგ­რამ უფალ­მა და­მარ­ცხე­ბულ და სა­მო­თხი­დან გა­მო­დევ­ნილ ადამს მის­ცა აღ­თქმა, რომ არ მი­ა­ტო­ვებ­და და­ცე­მულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში, ადა­მი­ა­ნი უფ­ლის დახ­მა­რე­ბით შეძ­ლებ­და ბო­როტ­ზე გა­მარ­ჯვე­ბას და სა­მო­თხე­ში დაბ­რუ­ნე­ბას, უფალ­თან შე­წყვე­ტი­ლი სა­უბ­რი­სა და და­კარ­გუ­ლი ერ­თო­ბის აღ­დგე­ნას. ადა­მი­სად­მი, მისი სა­ხით კი შემ­ცო­დე მთე­ლი კა­ცობ­რი­ო­ბი­სად­მი, ღვთის მიერ მი­ცე­მუ­ლი აღ­თქმის აღ­სრუ­ლე­ბას ათას­წლე­უ­ლე­ბი დას­ჭირ­და.

 

ათას­წლე­უ­ლე­ბის შემ­დეგ კა­ცობ­რი­ო­ბას მო­ევ­ლი­ნა მა­ცხო­ვა­რი, მხსნე­ლი, გან­კა­ცე­ბუ­ლი უფა­ლი - იესო ქრის­ტე. გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა ღვთი­სა მოხ­და უწ­მინ­დეს ჭურ­ჭელ­ში - ყოვ­ლად­წ­მინ­და ღვთის­მშო­ბელ­ში, რო­მე­ლიც თა­ვის მხრივ, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად იქნა შერ­ჩე­უ­ლი ამ უდი­დე­სი სა­ი­დუმ­ლოს აღ­სას­რუ­ლებ­ლად... გან­კა­ცე­ბუ­ლი უფა­ლი მო­ევ­ლი­ნა, ვი­თარ­ცა ახა­ლი ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ძვე­ლი, შე­ცო­დე­ბუ­ლი ადა­მის ცოდ­ვის შე­დე­გად და­ცე­მუ­ლი კა­ცობ­რი­ო­ბა უნდა გა­მო­ეხ­სნა და გა­ნე­ახ­ლე­ბი­ნა.

 

- რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, მისი უწ­მინ­დე­სო­ბის ლოც­ვა-კურ­თხე­ვით, შო­ბის დღე­სას­წა­უ­ლის ღა­მეს სარ­კმელ­ში სი­ნათ­ლის დან­თე­ბის ტრა­დი­ცია დამ­კვიდ­რდა...

 

- ვი­ცით, რომ მა­ცხოვ­რის შო­ბის მო­ახ­ლო­ე­ბის ჟამს, რო­დე­საც ყოვ­ლად­წ­მინ­და ღვთის­მშობ­ლის მო­ლო­გი­ნე­ბის დრო მო­ახ­ლოვ­და, მარ­თალ იო­სებ­სა და მა­რი­ამს რო­მის იმ­პე­რი­ა­ში გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი სა­ყო­ველ­თაო აღ­წე­რის გამო, ბეთ­ლემ­ში წას­ვლა მო­უხ­დათ. ისი­ნი ამა­ოდ ეძებ­დნენ ღა­მის გა­სა­თევ ად­გილს. სას­ტუმ­რო­ში ღა­მის გა­სა­თე­ვად თან­ხა არ ჰქონ­დათ, ღა­რიბ-ღა­ტაკ­ნი კი არც ერ­თმა სახ­ლმა არ მი­ი­ღო... შო­ბის ღა­მით სარ­კმელ­ში სან­თლის დან­თე­ბით სიმ­ბო­ლუ­რად მი­ვა­ნიშ­ნებთ, რომ ჩვე­ნი გული და სახ­ლი მზად არის მი­ი­ღოს ყოვ­ლად­წ­მინ­და ღვთის­მშო­ბე­ლი, ვი­თხოვთ, შინ გვეწ­ვი­ოს და ჩვენს სახ­ლში იშ­ვას უფა­ლი. კითხვის გაგრძელება