მარანი, ჟოლოს ბაღი, ფუტკრები... - ქალაქიდან სოფელში გადასახლებული ახალგაზრდა ოჯახის მეურნეობა და რჩევები მათთვის, ვინც ქალაქის დატოვებაზე ფიქრობს
ქეთი დვალი მომავალი მეღვინეა. სწავლობს საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის აგრარული მიმართულებების და ბიოინჟინერინგის ფაკულტეტზე, ენოლოგია-მევენახეობის განხრით. მეორე წელია მეუღლესთან და ოთხ შვილთან ერთად თბილისიდან სოფელ ქსოვრისში გადავიდა საცხოვრებლად. გაიარა მეფუტკრეობის კურსები, ისწავლა მიწასთან მუშაობა, ცხოველების მოვლა. გარდა ამისა, მეუღლესთან ერთად დაიწყო ძველი ავეჯის რესტავრაცია და განახლება. მამაპაპისეული სახლი წყვილმა საკუთარი ხელით, სრულიად მარტომ განაახლა და იქ ნამდვილი სამოთხე მოაწყეს. ამბობს, რომ ამის შემდეგ მთლიანად შეიცვალა მათი ცხოვრების წესი.
- სოფლად ცხოვრების გადაწყვეტილება რატომ მიიღეთ?
- ჩვენს შემთხვევაში, სოფელში გადასვლასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილება მოულოდნელად არ მიგვიღია. წლები დაგვჭირდა, რომ სწორად დაგვეგეგმა მომავალი საქმიანობის სფერო და დავრწმუნებულიყავით ჩვენი გადაწყვეტილების სისწორეში. პირველ რიგში, გვაფერხებდა ამ სფეროში ჩვენი გამოუცდელობა და საჭირო კაპიტალის არქონა, ასევე ბავშვების გარემოსთან შეგუების საკითხი და სხვა. თუმცა, ჩვენს ჯანმრთელობზე ზრუნვა, რომელიც სუფთა ჰაერსა და ჯანსაღ საკვებზე გადიოდა, გარდაუვალი აუცილებლობა იყო, რაც სოფელში გადასვლას მოითხოვდა. გარდა ამისა, ძალიან გვაღელვებდა და მოსვენებას არ გვაძლევდა წინაპრების დანატოვარ, დანგრევის პირას მისულ სახლსა და გამოუყენებელ მიწებზე ფიქრი.
სოფელში მეუღლესთან და შვილებთან ერთად ვცხოვრობ. ჩემი ოჯახის მთავარი საქმიანობის სფერო სოფლის მეურნეობაა. ვცდილობთ ფეხი ავუწყოთ ორგანულ სოფლის მეურნეობას და მინიმუმამდე დავიყვანოთ ქიმიური დანამატების მოხმარება. სახელმწიფო პროექტით გაშენებული გვაქვს ჟოლოს ბაღი, რომელსაც შვილივით ვუვლით და გვინდა შემოსავლის წყაროდ ვაქციოთ. ასევე გვყავს ფუტკრები. თაფლის გარდა ვიღებთ ფუტკრის რძეს, სანთელს და სხვა.
გარდა ამისა, ჩვენი ხელით ვარემონტებთ და ვალამაზებთ კარ-მიდამოს. ვცდილობთ კომფორტის შექმნასთან ერთად, ძველი იერსახე შევუნარჩუნოთ ყველაფერს. მალე სტუმრების მიღებასაც დავიწყებთ. გვინდა თბილისში მყოფ ოჯახებს უქმე დღეებში ქალაქგარეთ გასეირნების და განტვირთვის საშუალება მივცეთ. ჩვენი გარემო მაქსიმალურად ადაპტირებული იქნება ბავშვებისთვის. ასევე მათ, ვისაც უბრალოდ აინტერესებთ სოფლის ცხოვრება და საქმიანობა, შეეძლებათ ადგილზე ნახონ, გაეცნონ, მონაწილეობა მიიღონ და ამომწურავი ინფორმაცია წაიღონ ჩვენგან. გამომდინარე იქიდან, რომ ჩვენი სოფელი თბილისიდან სულ რაღაც 30-40 წუთის სავალზეა, ვფიქრობთ, საკმაოდ კომფორტული, მოსახერხებელი და სასიამოვნო იქნება ქალაქის ხმაურისა და ყოველდრიურობისგან მოსაწყვეტად.
