გიორგი ჭულუხაძე — შეფი, რომელმაც ტრადიციული ქართული სამზარეულო თანამედროვე კვლევის ობიექტად აქცია - Gemrielia.ge

გიორგი ჭულუხაძე — შეფი, რომელმაც ტრადიციული ქართული სამზარეულო თანამედროვე კვლევის ობიექტად აქცია

შეფ გიორგი ჭულუხაძე არ არის მხოლოდ ის ადამიანი, ვინც ქართულ ტრადიციებს თავაზიანად სძენს ახალ ფორმას — ის ქმნის ენას, რომელსაც თანამედროვე ქართულმა გასტრონომიამ დაიწყო ლაპარაკი. თეფშზე მოთავსებული მისი კერძები ხშირად ჰგვანან კულტურულ ნარატივს: გემო არ იწყება მხოლოდ ინგრედიენტით და არ სრულდება მხოლოდ არომატით — ის გადის მეხსიერებაზე, სენსზე და კონცეფციაზე.

giorgi-1751958799.jpg

ამ ტექსტში ვსაუბრობთ ადამიანზე, რომელმაც ტრადიციული სამზარეულო გადააქცია თანამედროვე კვლევის ობიექტად — ხან არქეოლოგის, ხან არტისტის, ხან კი ინჟინრის სიზუსტით.

ტრადიციული გემოები თანამედროვე ინტერპრეტაციით — გიორგი ჭულუხაძის დესერტული ტრიო

cba82cd3-1bc2-4be6-9080-be2066fc001b-1751958988.jpg

გიორგი ჭულუხაძის დესერტები გამორჩეულად ცხადყოფს მის მიდგომას — სადაც კულინარია ხელოვნებაა და გემო კულტურული მეხსიერება. მის კონცეფციაში დესერტი მხოლოდ ტკბილი დასასრული არ არის; იგი გახდება საკვები ისტორია — ფორმით თანამედროვედ გააზრებული, შინაარსით კი ღრმად ტრადიციული.

  • ერისთავების მიქადო

eristavebis-1751958922.jpg

ეს დესერტი პირდაპირი რეფერენციაა ქართულ არისტოკრატიულ ტკბილეულზე. ჭულუხაძის ინტერპრეტაციით, იგი ინარჩუნებს კლასიკურ გემოვნურ ხაზს, თუმცა ახლებურად აგებულ პრეზენტაციაში. პროდუქტის სიმარტივე და გემოს სიზუსტე ქმნის ელეგანტურ, მინიმალისტურ კომპოზიციას, რომელიც სრულად გამოხატავს შეფის კონცეფციურ ხედვას — „ტრადიცია თანამედროვე ტექნიკით“.

  • წანდილის ჩაროზი

charozi-1751958955.jpg

სიტყვა „ჩაროზი“ — თავისთავად წარმოადგენს ემოციურ იდენტობას ქართულ სამზარეულოში. გიორგი ამ კერძს აცლის ტრადიციულ სიჭარბეს და ქმნის მის კონტროლირებულ ვერსიას: ვიზუალურად სუფთა, ტექსტურულად დახვეწილი და გემოვნურად დაბალანსებული. აქ უმთავრესია ემოციის გადმოცემა, რაც შეფს გადმოაქვს ტექნიკისა და შეგრძნებების სინთეზით.

  • საფერავის პანაკოტა

panakota-1751958972.jpg

იტალიური კლასიკის ქართული პერიფრაზი. რძის მსუბუქი ტექსტურა და დასაფერავის სუნელოვანი სიმკვეთრე ქმნის კონტრასტულ, მაგრამ სრულ ჰარმონიას. ეს არის მაგალითი იმისა, როგორ შეიძლება გლობალური ფორმა მიიღოს ადგილობრივმა არომატმა, როცა იგი პროფესიულ დონეზეა გააზრებული.

ეს დესერტული ტრიო ცხადყოფს, რომ გიორგი ჭულუხაძისთვის გემო მხოლოდ ინსტრუმენტი არ არის — ის აზროვნების პლატფორმაა, სადაც თითოეული პროდუქტი, ფორმა და სტრუქტურა ემსახურება ერთ მიზანს: ტრადიციული გემოს თანამედროვე ენაზე თარგმნას — სიღრმით, სიზუსტითა და ინოვაციური ინტერპრეტაციით.

ავტორი: ანა ჩეკურიშვილი

R